Verbum

гаротнік, ✂, м. (разм.).

Які пастаянна жыве ў горы, нястачы; гарапашнік.

|| ж. гаротніца, ✂.

|| прым. гаротніцкі, ✂.

гаротны, ✂.

Поўны гора, нястач, бедны.

• Г. чалавек.
• Гаротнае жыццё.

|| наз. гаротнасць, ✂.

гарох, ✂, м.

Расліна сямейства бабовых з насеннем у стручках, а таксама само яго круглае насенне; зерні.

• Нашчыпаць гароху.
• Як аб (у) сцяну гарохам (нічога не даходзіць).

|| памянш. гарошак, ✂.

• Зялёны г. (недаспелы гарох, ужыв. як прыправа да стравы).

|| прым. гарохавы, ✂.

◊

• Гарохавы вянок — адмова ў каханні.

• Пудзіла гарохавае (разм. неадабр.) — пра смешна і безгустоўна адзетага чалавека.

гарохавінне, ✂, н. (абл.).

Тое, што і гарашыны.

гарохавіны, ✂.

Тое, што і гарашыны.

гарохавішча, ✂, н.

Поле, на якім рос гарох.

гарошак, ✂, м.

1. гл. гарох.

2. Назва некаторых травяністых раслін сямейства бабовых.

   • Мышыны г.
   • Салодкі г.

3. Круглыя кружочкі на тканіне.

   • Касынка ў г.

гарошына, ✂, ж.

Зерне гароху.

|| памянш. гарошынка, ✂.

гарпун, ✂, м.

Кідальная зброя, якая мае выгляд кап’я з зубчастым наканечнікам — ужыв. для палявання на буйных марскіх жывёл (пры паляванні на кітоў выкідваецца са спецыяльнай гарматы).

|| прым. гарпунны, ✂.

• Гарпунная пушка.

гарпуншчык, ✂, м.

Спецыяліст па кіданню гарпуна.

|| прым. гарпуншчыцкі, ✂.