Verbum

вачні́ца, ✂, ж.

Паглыбленне ў пярэдняй частцы чэрапа, у якім змяшчаецца вочны яблык.

|| прым. вачнічны, ✂.

ваш займ., прынал.

Які належыць вам, мае адносіны да вас.

• В. веласіпед.
• А вашага (наз.) няма?
• Як вашы (наз. вашы родныя, блізкія) пажываюць?
• Што вы прысталі да мяне з вашым Уладзімірам Андрэевічам.

◊

Па-вашаму —

1. прысл. па вашай волі, па вашым жаданні.

   • Няхай будзе па-вашаму;

2. прысл. Так, як робіце вы.

   • Я па-вашаму тут рабіць не збіраюся;

3. у знач. пабочн. сл. На вашу думку.

   • Гэта я, па-вашаму, хлушу?

вашчы́на, ✂, ж.

Пустыя пчаліныя соты або неачышчаны воск.

|| прым. вашчынны, ✂.

вашы́васць, ✂, ж.

Заражанасць скуранога покрыва вошамі.

вашы́вець, ✂; незак.

Станавіцца вашывым.

|| зак. завашывець, ✂ і абвашывець, ✂.

вашы́вы, ✂.

Які мае многа вошай, пакрыты вошамі.

ваява́ць, ✂; незак.

1. Весці вайну, удзельнічаць у вайне, змагацца.

   • В. да перамогі.
   • В. з недахопамі (перан. змагацца).

2. перан. Сварыцца, буяніць.

   • Напіўся, вось і ваюе.

ваяво́да, ✂, м.

1. У Старажытнай Русі: начальнік войска, кіраўнік горада ці акругі.

2. На тэрыторыі Заходняй Беларусі з 1920 да 1939 года і ў Польшчы: кіраўнік ваяводства.

|| прым. ваяводскі, ✂.

ваяво́дства, ✂, н.

1. Пасада ваяводы.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Старажытнай Русі, якой кіраваў ваявода.

|| прым. ваяводскі, ✂.

вая́ка, ✂, м.

Вопытны і храбры воін (уст.) або той, хто ваюе задзірыста і няўдала (разм. іран. або жарт.).

• Праслаўлены в.
• Гэта быў мудры в.: на тачыле Байкал пераплываў.