ваяка назоўнік | мужчынскі род
Вопытны і храбры воін (устарэлае) або той, хто ваюе задзірыста і няўдала (размоўнае іранічны сэнс або жартаўлівае).
- Праслаўлены в.
- Гэта быў мудры в.: на тачыле Байкал пераплываў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)