Verbum

ахаладжа́льнік, ✂, м.

1. Апарат для ахалоджвання чаго-н.

2. Рэчыва, пры дапамозе якога ахалоджваюць што-н.

ахаладжа́льны, ✂.

1. Прызначаны для ахалоджвання чаго-н.

   • Ахаладжальная камера.
   • Ахаладжальная сумесь.

2. Які ахалоджвае, асвяжае.

   • А. напітак.

ахаладзе́лы, ✂.

1. Які ахаладзеў, астыў.

   • Ахаладзелыя рукі.

2. перан. Які стаў да ўсяго абыякавы, страціў запал, актыўнасць.

   • А. да пагулянак.

ахаладзе́ць, ✂; зак.

1. Стаць халодным, астыць.

   • Вар ахаладзеў.

2. перан. Стаць абыякавым, больш спакойным.

   • Ахаладзеў запал і рашучасць.

ахаладзі́цца, ✂; зак.

1. Стаць халодным, халаднаватым, астыць.

   • Вада ў моры ахаладзілася.

2. Ахаладзіць сябе, сваё цела на паветры.

3. перан. Стаць абыякавым, спакойным, стрыманым у пачуццях.

|| незак. ахалоджвацца, ✂ і ахаладжацца, ✂.

|| наз. ахаладжэнне, ✂ і ахалоджванне, ✂.

ахаладзі́ць, ✂; зак.

1. што. Зрабіць халодным ці халаднейшым.

   • А. вар.

2. перан. Зрабіць больш спакойным, стрыманым, зменшыць сілу якога-н. пачуцця.

   • А. прамоўцу вострым пытаннем.

|| незак. ахалоджваць, ✂.

|| наз. ахаладжэнне, ✂ і ахалоджванне, ✂.

аха́пак, ✂, м.

Ноша, якую можна панесці, абхапіўшы рукамі.

• А. сена.
• А. дроў.
• Схапіць у а.

ахапі́ць, ✂; зак.

1. Тое, што і абхапіць.

2. перан. Зайсці з флангаў і акружыць праціўніка.

   • А. флангі праціўніка.

3. Успрыняць цалкам (што-н. вялікае).

   • А. позіркам рачную даліну.

4. Авалодаць з нястрымнай сілай (пра пачуцці, стан).

   • Радасць ахапіла душу.

5. Уключыць у кола дзеяння, уплыву.

   • А. насельніцтва падпіскай на газеты.

6. Абдаць чым-н., пранізаць.

   • Мяне ахапіла холадам.

◊

• Як вокам ахапіць (разм.) — колькі можна ўбачыць.

|| незак. ахопліваць, ✂ і ахапляць, ✂.

|| наз. ахоп, ✂.

|| прым. ахопны, ✂.

ахаро́швацца, ✂; незак. (разм.).

Прыбірацца ў лепшае адзенне, прыводзіць сябе ў парадак.

• А. перад люстрам.

аха́яць, ✂; зак.

Ачысціць ад гразі, бруду.

|| незак. ахайваць, ✂.