ахапі́ць, ; зак.

  1. Тое, што і абхапіць.

  2. перан. Зайсці з флангаў і акружыць праціўніка.

    • А. флангі праціўніка.
  3. Успрыняць цалкам (што-н. вялікае).

    • А. позіркам рачную даліну.
  4. Авалодаць з нястрымнай сілай (пра пачуцці, стан).

    • Радасць ахапіла душу.
  5. Уключыць у кола дзеяння, уплыву.

    • А. насельніцтва падпіскай на газеты.
  6. Абдаць чым-н., пранізаць.

    • Мяне ахапіла холадам.

  • Як вокам ахапіць (разм.) — колькі можна ўбачыць.

|| незак. ахопліваць, і ахапляць, .

|| наз. ахоп, .

|| прым. ахопны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)