Verbum

гарката, ✂ і гаркота, ✂, ж.

1. Горкі смак, пах.

   • Г. ў роце.
   • Есці гаркату (што-н. горкае).

2. перан. Пачуццё горычы як вынік якіх-н. няўдач.

   • Г. на сэрцы.

гаркаць, ✂; незак.

1. Пра сабаку: злосна гаўкаць, брахаць.

2. перан., што і без дапаўнення.

   • Груба крычаць на каго-н. (разм.).

|| аднакр. гаркнуць, ✂.

|| наз. гарканне, ✂.

гарлавік, ✂, м. (разм.).

Доктар, спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа.

гарлавіна, ✂, ж.

1. Глыбокая і звужаная адтуліна ў чым-н.

   • Г. вулкана.

2. Выраз для шыі ў адзенні.

   • Г. ў блузцы цеснаватая.

|| прым. гарлавінны, ✂.

гарладзёр, ✂, м. (разм. груб.).

1. Той, хто дзярэ горла, гарлапан.

2. Пра тое, што раздражняе горла.

   • Не квас, а г.

гарлан, ✂, м.

Тое, што і гарлапан.

гарланіць, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і гарлапаніць.

гарлапан, ✂, м.

Той, хто гарлапаніць; крыкун.

гарлапаніць, ✂; незак. (разм.).

Моцна крычаць, спяваць.

• Г. на ўсю вуліцу.

гарласты, ✂ (разм.).

З моцным, крыклівым голасам.

• Г. хлопец.

|| наз. гарластасць, ✂.