Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

неўрастэнія, , ж.

Неўроз, пры якім павышаная ўзбуджальнасць спалучаецца з хуткай стамляльнасцю, раздражняльнасцю, болем галавы, парушэннем сну.

|| прым. неўрастэнічны, .

неўроз, , м.

Захворванне, выкліканае расстройствам дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы.

  • Н. сэрца.

|| прым. неўратычны, .

неўролаг, , м.

Спецыяліст па неўралогіі.

неўтаймаваны, .

Такі, якога цяжка, немагчыма ўтаймаваць, стрымаць, сцішыць; вельмі моцны.

  • Н. агонь.
  • Неўтаймаваная лютасць.

|| наз. неўтаймаванасць, .