Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлноруыэ’
абгджлмнпрстхшэ

дурыкі, ✂.

Дурэнне, свавольства, блазнаванне.

  • Хопіць гэтых дурыкаў тут!

дурыцца, ✂; незак. (разм.).

Сваволіць, дурэць.

  • Хопіць табе д., займіся справай.

дурыць, ✂; незак. (разм.).

  1. Ап’яняць, дурманіць.

    • Пах кветак дурыць галаву.

  2. Падманваць, збіваць з толку.

    • Не дуры галавы.

  3. Рабіць глупства, недарэчныя ўчынкі.

    • Ты мне не дуры!

|| зак. задурыць, ✂.

дурэць, ✂; незак. (разм.).

  1. гл. адурэць.

  2. Сваволіць,гарэзаваць.

    • Дзеці дурэюць усю раніцу.