Verbum

гарача...

Першая частка складаных слоў са знач. які мае адносіны да моцнага награвання, да жару (у 2 знач.), напр. гарачатрываласць, гарачатрывалы, гарачаўстойлівы.

гарачатрывалы, ✂, (спец.).

Які захоўвае свае якасці пры высокай тэмпературы.

• Гарачатрывалае шкло.

|| ж. гарачатрываласць, ✂.

гарачка, ✂, ж. (разм.).

1. Ліхаманка.

   • Белая г.

2. Моцнае ўзбуджэнне, азарт, спешка ў якой-н. рабоце (перан.).

   • Біржавая г.

|| прым. гарачкавы, ✂.

гарачкапаніжальны, ✂.

Які зніжае павышаную тэмпературу цела.

• Г. сродак.
• Хвораму далі гарачкапаніжальнае (наз.).

гарачлівы, ✂.

Запальчывы.

• Г. характар.

|| наз. гарачлівасць, ✂.

гарачнасць, ✂, ж.

Палкасць, нястрыманасць, узбуджанасць.

• Г. натуры.

гарачы, ✂.

1. Які мае высокую тэмпературу.

   • Гарачая пліта.
   • Гарачае лета (спякотнае душнае).
   • Г. цэх (цэх з высокай тэмпературай паветра, а таксама перан. увогуле шкодная вытворчасць).
   • Падаць гарачае (наз.).
   • Гарачая апрацоўка металаў (якая робіцца з дапамогай высокай тэмпературы).

2. перан. Поўны сілы, страсны, палкі.

   • Т. заступнік.

3. перан. Вельмі напружаны, які праходзіць у спешным, напружаным рытме.

   • Гарачая работа.
   • Г. бой.
   • Гарачая пара жніва.

4. перан. Запальчывы, нястрыманы.

   • Гарачая галава (пра схільнага да гарачнасці чалавека).

◊

• Па гарачых слядах — адразу.

• Пад гарачую руку (разм.) — у момант злосці, раздражнення.

гарачыня, ✂, ж.

1. Гарачае, моцна нагрэтае паветра.

   • У хаце была г.
   • Ну і г. сёлета ў ліпені! (спёка).

2. Цеплыня арганізма, выкліканая прылівам крыві ў час моцнага душэўнага ўзбуджэння.

   • Усё цела налілося гарачынёй.

гарачыцца, ✂; незак.

Узбуджана дзейнічаць, праяўляць паспешлівасць, нецярпенне.

• Не варта г. ў гэтай справе.

гарашыны, ✂.

Гарохавая салома.