Verbum

развалачыцца, ✂; зак. (разм.).

Пачаць часта і доўга валачыцца, хадзіць усюды.

• Развалачыўся хлопец, кожную ноч недзе цягаецца.

разваліна, ✂, ж.

1. мн. Рэшткі разбуранай пабудовы ці паселішча, руіны.

   • Разваліны горада.

2. перан. Пра старога або разбітага хваробай чалавека (разм.).

   • Ён нагадваў жывую разваліну.

развалісты, ✂ (разм.).

З пахістваннем з боку на бок.

• Ісці развалістай паходкай.

|| наз. развалістасць, ✂.

разваліцца, ✂; зак.

1. Паваліўшыся, рассыпацца, распасціся.

   • Бабка снапоў развалілася.

2. Прыйсці ў заняпад.

   • Справа развалілася.

3. Сесці, неакуратна раскінуўшы рукі і ногі (разм. неадабр.).

   • Р. на канапе.

|| незак. развальвацца, ✂.

разваліць, ✂; зак.

1. Разбураючы, паваліць, раскідаць.

   • Р. будыніну.

2. Прывесці ў стан развалу, у заняпад.

|| незак. развальваць, ✂.

развалкі, ✂.

Нізкія і шырокія сані з разваламі.

развалы, ✂.

1. Рама з трох жэрдак, якая кладзецца на сані для большай умяшчальнасці.

   • Сані з разваламі.

2. Нізкія і шырокія сані з такой рамай.

   • Дзед вёз сена на развалах.

развалюха, ✂, ж. (разм. зневаж.).

Пра што-н. старое, якое вось-вось разваліцца.

• Не хата, а р.
• Хопіць ездзіць на машыне-развалюсе.

|| памянш. развалюшка, ✂.

разварны, ✂.

Які добра разварваецца, рассыпчаты ў вараным выглядзе.

• Разварная бульба.

разварочаць, ✂; зак.

Варочаючы, раскідаць, разбурыць (што-н. складзенае, пабудаванае); развярнуць (у 1 і 2 знач.).

• Р. стары хлеў.

|| незак. разварочваць, ✂.