Verbum

аса́дка, ✂, ж.

1. Паступовае апусканне, асяданне (збудавання, грунту і пад.).

   • А. снегу.
   • А. дома.

2. Глыбіня апускання судна ў ваду (спец.).

   • Глыбокая а.

3. Тое, што і асада​² (у 2 і 3 знач.).

   • Нож з дарагой асадкай.
   • Партрэт у новай асадцы.

аса́дкавы, ✂.

1. гл. асадак.

2. Які ўтварыўся шляхам асядання мінеральных і арганічных рэчываў на дне вадаёмаў.

• Асадкавыя горныя пароды.

асака́, ✂, ж.

Шматгадовая балотная трава з цвёрдым, доўгім, вузкім лісцем.

|| прым. асаковы, ✂.

• Сямейства асаковых (наз.).

асалаве́лы, ✂.

Тое, што і асавелы.

|| наз. асалавеласць, ✂.

асало́да, ✂, ж.

Вышэйшая ступень задавальнення.

• Слухаў з асалодай песню.

асамбле́я, ✂, ж.

1. Агульны сход якой-н. міжнароднай арганізацыі.

   • Генеральная А.
   • Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

2. У эпоху Пятра І: баль, вечар з забавамі.

|| прым. асамблейны, ✂.

асана́нс, ✂, м. (кніжн.).

Тое, што і сугучнасць.

|| прым. асанансны, ✂.

• Асанансныя рыфмы.

аса́нна, ✂, ж. (уст.).

Узнёслае ўслаўленне (першапачаткова: хвалебны выгук у малітве). Спяваць асанну (узносіць, усхваляць каго-н. і кніжн.).

асартыме́нт, ✂, м.

Падбор якіх-н. прадметаў, наяўнасць розных тавараў, іх гатункаў.

• Багаты а. адзення.

|| прым. асартыментны, ✂.

асарці́, нескл., н.

Спецыяльна падабраная сумесь чаго-н., набор.

• Шакаладнае а.