Verbum

узбоўтаць, ✂; зак.

Боўтаючы, перамяшаць паміж сабой часцінкі якой-н. вадкасці.

• У. мікстуру.

|| незак. узбоўтваць, ✂.

узбоч, прысл. і прыназ.

На нейкай адлегласці ад чаго-н., у баку ад чаго-н.

• Ён ішоў у.
• У. насыпу стаяла група людзей.

узбраенне, ✂, н.

1. гл. узброіцца, -ць,

2. Зброя і боепрыпасы для вядзення вайны, бою.

   • Новыя віды ўзбраення.
   • Быць або знаходзіцца на ўзбраенні (пра зброю, якой аснашчаны войскі).
   • Прыняць (узяць) на ў. (таксама перан. актыўна выкарыстаць што-н.).

узброенасць, ✂, ж.

Аснашчанасць, наяўнасць неабходных сродкаў для вядзення бою.

• Тэхнічная ў. сельскай гаспадаркі (перан. аснашчанасць абсталяваннем).

узброены, ✂.

Які мае адносіны да барацьбы са зброяй у руках.

• У. атрад.
• Узброенае паўстанне.
• Узброеныя сілы (армія, войскі).
• У. нейтралітэт (неўмяшанне ў вайну пры поўнай да яе гатоўнасці).

узброіцца, ✂; зак.

1. Запасціся сродкамі для вядзення вайны, бою (зброяй, тэхнікай і пад.).

   • У. да зубоў.

2. перан. Запасціся сродкамі для якой-н. дзейнасці.

   • У. новай тэорыяй.

|| незак. узбройвацца, ✂.

|| наз. узбраенне, ✂.

узброіць, ✂; зак.

1. Забяспечыць сродкамі для вядзення вайны, бою (зброяй, тэхнікай і пад.).

   • У. армію.
   • У. атрад вінтоўкамі.

2. перан., чым. Забяспечыць сродкамі для якой-н. дзейнасці.

   • У. гаспадарку навейшай тэхнікай.
   • Узброеным вокам (пры дапамозе аптычных прылад).

|| незак. узбройваць, ✂.

|| наз. узбраенне, ✂.

узбуджальнік, ✂, м.

Той, хто або тое, што выклікае, узбуджае што-н.

• У. грыпу.

узбуджальны, ✂.

1. Які прыводзіць у стан узбуджэння.

   • Узбуджальныя сродкі.

2. Здольны хутка прыходзіць у стан узбуджэння.

   • Лёгка ў. чалавек.

|| наз. узбуджальнасць, ✂.

узбуджанасць, ✂, ж.

Стан узбуджэння.