Verbum

апраўда́нне, ✂, н.

1. гл. апраўдаць.

2. Довад, якім можна апраўдаць, вытлумачыць што-н.

   • Для яго ўчынкаў няма апраўдання.

апраўда́ны, ✂.

Які мае апраўданне (у 2 знач.) у чым-н.

• Апраўдальная рызыка.

апраўда́цца, ✂; зак.

1. Даказаць сваю невінаватасць.

   • А. перад народам.

2. Аказацца правільным.

   • Спадзяванні апраўдаліся.

3. Акупіцца, атрымаць кампенсацыю.

   • Расходы апраўдаліся.

|| незак. апраўдвацца, ✂.

апраўда́ць, ✂; зак.

1. Прызнаць невінаватым, вынесці апраўдальны прыгавор.

   • А. падсуднага.

2. Даказаць магчымасць чаго-н.

   • Старацца а. які-н. учынак.

3. Паказаць сябе дастойным чаго-н.

   • А. высокае званне.
   • А. давер калектыву.

4. Акупіць, кампенсаваць.

   • Расходы апраўдаюць сябе.

|| незак. апраўдваць, ✂.

|| наз. апраўданне, ✂.

апрацава́ць, ✂; зак.

1. Вырабіць, адшліфаваць, зрабіць гатовым для чаго-н.

   • А. дэталь.
   • А. камень.

2. Падрыхтаваць для пасеву, пасадкі.

   • А. зямлю.

3. перан. Уздзейнічаць на каго-н. у пажаданым кірунку, схіліць да чаго-н.

|| незак. апрацоўваць, ✂.

|| наз. апрацоўванне, ✂ і апрацоўка, ✂.

апраці́вець, ✂; зак.

Стаць брыдкім, агідным, моцна надакучыць каму-н.

• Апрацівелі штодзённыя папрокі і натацыі.

апрацо́ўчы, ✂.

Які служыць для апрацоўкі, прызначаны для апрацоўкі.

• А. інструмент.
• Апрацоўчая прамысловасць.

апрача́, ✂ і апро́ч), прыназ.

1. За выключэннем каго-, чаго-н.

   • Дома ўсе, а. бацькі.

2. У дадатак да каго-, чаго-н.

   • У хаце, а. ложка, была і канапа.

◊

• Апрача таго (у знач. пабочн.) — акрамя таго, да таго ж.

апруцяне́лы, ✂.

Застылы, скарчанелы; анямелы, адубелы.

• Апруцянелыя ад холаду пальцы.

апрыёры, прысл. (кніжн.).

Незалежна ад вопыту, да вопыту; супрацьл. апастэрыёры.

|| прым. апрыёрны, ✂.

|| наз. апрыёрнасць, ✂.