апрача (апроч) прыназоўнік

  1. За выключэннем каго-, чаго-н.

    • Дома ўсе, а. бацькі.

  2. У дадатак да каго-, чаго-н.

    • У хаце, а. ложка, была і канапа.

Апрача таго (у знач. пабочн.) — акрамя таго, да таго ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)