Verbum

апо́ўзень, ✂, м.

Грунт, парода, што пад дзеяннем вады, свайго цяжару спаўзае па схіле ўніз.

• Берагавы а.

|| прым. апоўзневы, ✂. Апоўзневыя працэсы.

апо́ўзіны, ✂.

Звязаныя канцамі дубцы, якія ўскладаюцца на стог для ўмацавання сена.

апо́ўзлы, ✂.

Які апоўз, апусціўся.

• А. бераг.

апо́ўначы, ✂ і апаўно́чы), прысл.

У 12 гадзін ночы.

• З паходу вярнуліся апоўначы.

апо́шліць, ✂; зак.

1. Зрабіць пошлым, паказаць дробным, нікчэмным.

   • А. чужую думку.

2. Часта ўжываючы, зрабіць хадульным, нікчэмным.

   • А. высокія словы.

|| незак. апашляць, ✂.

|| наз. апашленне, ✂.

апо́шні, ✂.

1. Канцавы ў шэрагу чаго-н.

   • А. дзень заняткаў.
   • А. ў чарзе.
   • У а. раз.
   • Праводзіць у апошнюю дарогу (перан. да канца; высок.).

2. Які толькі што з’явіўся, самы новы.

   • А. нумар часопіса.
   • Апошнія паведамленні.
   • Апранацца па апошняй модзе.

3. Канчатковы, беспаваротны, рашаючы.

   • Апошняе слова.

4. Зусім дрэнны, самы горшы (разм.).

   • Лаяць апошнімі словамі.

5. Гэты, толькі што названы (кніжн.).

   • Зайшла адна жанчына, затым другая, апошняя — з дзіцем.

6. наз. апошняе, -яга, н. Тое адзінае, што засталося.

   • Гатовы з чалавекам апошнім падзяліцца.

апрабава́ць, ✂; зак.

1. Праверыць, выпрабаваць.

   • А. новую тэхніку.

2. Даць афіцыйнае адабрэнне чаму-н.

|| незак. апрабоўваць, ✂.

|| наз. апрабоўванне, ✂.

|| наз. апрабаванне, ✂ і апрабацыя, ✂.

апра́ва, ✂, ж.

1. Рамка, тое, у што ўстаўляецца што-н., аздоба чаго-н.

   • Акуляры ў дарагой аправе.

2. Тое, што акружае як рамка.

   • Возера ў аправе кучаравых кустоў.

3. Металічнае пакрыццё абразоў як аздоба.

   • А. абраза.

|| прым. аправачны, ✂.

апра́віцца, ✂; зак.

1. Аднавіць свае сілы, ачуняць, паправіцца.

   • А. ад хваробы.

2. Спаражніцца (разм.).

|| незак. апраўляцца, ✂.

апра́віць, ✂; зак.

А. акуляры. А. партрэт.

|| незак. апраўляць, ✂.