апо́шні, .

  1. Канцавы ў шэрагу чаго-н.

    • А. дзень заняткаў.
    • А. ў чарзе.
    • У а. раз.
    • Праводзіць у апошнюю дарогу (перан. да канца; высок.).
  2. Які толькі што з’явіўся, самы новы.

    • А. нумар часопіса.
    • Апошнія паведамленні.
    • Апранацца па апошняй модзе.
  3. Канчатковы, беспаваротны, рашаючы.

    • Апошняе слова.
  4. Зусім дрэнны, самы горшы (разм.).

    • Лаяць апошнімі словамі.
  5. Гэты, толькі што названы (кніжн.).

    • Зайшла адна жанчына, затым другая, апошняя — з дзіцем.
  6. наз. апошняе, -яга, н. Тое адзінае, што засталося.

    • Гатовы з чалавекам апошнім падзяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)