Verbum

апошні прыметнік

1. Канцавы ў шэрагу чаго-н.

   • А. дзень заняткаў.
   • А. ў чарзе.
   • У а. раз.
   • Праводзіць у апошнюю дарогу (пераноснае значэнне: да канца; высокае).

2. Які толькі што з’явіўся, самы новы.

   • А. нумар часопіса.
   • Апошнія паведамленні.
   • Апранацца па апошняй модзе.

3. Канчатковы, беспаваротны, рашаючы.

   • Апошняе слова.

4. Зусім дрэнны, самы горшы (размоўнае).

   • Лаяць апошнімі словамі.

5. Гэты, толькі што названы (кніжнае).

   • Зайшла адна жанчына, затым другая, апошняя — з дзіцем.

6. назоўнік апошняе, -яга, н. Тое адзінае, што засталося.

   • Гатовы з чалавекам апошнім падзяліцца.