Verbum

аберто́н, ✂, м. (спец.).

Дадатковы тон, які надае асноўнаму гуку асобае адценне або тэмбр.

абе́руч, прысл.

Абедзвюма рукамі (узяць, абхапіць, трымаць што-н. і пад.).

• Трымацца а.

аб’е́сці, ✂; зак.

1. З’есці што-н. зверху, абгрызці, абкусаць з бакоў.

   • Чэрві аб’елі лісцё.

2. З’еўшы многа, прычыніць страту каму-н. (разм.).

   • Ён вас не аб’есць.

|| незак. аб’ядаць, ✂.

аб’е́сціся, ✂; зак.

• А. тортам.

|| незак. аб’ядацца, ✂.

аб’е́хаць, ✂; зак.

1. Праехаць вакол каго-, чаго-н.

   • А. балота.

2. Праехаць збоку, абмінуць каго-, што-н.

   • А. горад.
   • А. людзей на дарозе.

3. Ездзячы, пабываць у многіх месцах.

   • А. паўсвету.

4. Апусціцца, з’ехаць уніз.

   • Аб’ехала павозка.

5. перан. Схуднець.

   • Нешта ж ты зусім аб’ехаў.

|| незак. аб’язджаць, ✂.

|| наз. аб’езд, ✂.

• Ехаць у а.

абе́чак, ✂, м.

Лубяны абадок у рэшаце, сіце і пад.

|| прым. абечкавы, ✂.

аб’ём, ✂, ж.

1. Велічыня чаго-н. у даўжыню, вышыню і шырыню, выражаная ў кубічных адзінках.

   • А. памяшкання.

2. перан. Наогул велічыня, колькасць.

   • Вялікі а. работы.
   • А. ведаў.

|| прым. аб’ёмны, ✂.

|| наз. аб’ёмнасць, ✂.

аб’ёмісты, ✂.

Вялікі паводле аб’ёму (у 2 знач.).

• А. том.

|| наз. аб’ёмістасць, ✂.

аб’ёмны, ✂.

1. гл. аб’ём.

2. Вялікі паводле аб’ёму, памеру.

   • Аб’ёмныя блокі.

|| наз. аб’ёмнасць, ✂.

абжа́ць, ✂; зак.

Зжаць што-н. вакол чаго-н.

• А. траву вакол дрэва.

|| незак. абжынаць, ✂.

|| наз. абжын, ✂ і абжынанне, ✂.