Verbum

разгалінаваць, ✂; зак.

1. Раздзяліць на некалькі частак, ліній, якія ідуць ад аднаго пункта ў розныя бакі.

   • Р. чыгуначны пуць.

2. Раздзяліць на часткі, аддзелы, аддзяленні і пад.

|| незак. разгаліноўваць, ✂.

разгалініцца, ✂; зак.

Пайсці ў галіны, даць многа голля.

• Разгалінілася ліпа.

|| незак. разгаліняцца, ✂.

|| наз. разгаліненне, ✂.

разгалісты, ✂.

З шырока раскінутымі галінамі.

• Р. дуб.

|| наз. разгалістасць, ✂.

разгаманіцца, ✂; зак. (разм.).

Тое, што разгаварыцца.

• Разгаманіліся сябры.

|| незак. разгамоньвацца, ✂.

разгар, ✂, м.

У (самы) разгар або у (самым) разгары —

• 1) пра тое, што гарыць, разгарэлася ў поўную сілу.

  • Пажар у самым разгары;

• 2) пра час поўнага праяўлення чаго-н., найвышэйшага напружання ў развіцці чаго-н.

  • У разгары пасяўная.
  • Вясна ў разгары.

разгарадзіцца, ✂; зак.

Аддзяліцца адзін ад аднаго агароджай, перагародкай.

• Р. з суседзямі парканам.

|| незак. разгароджвацца, ✂.

разгарадзіць, ✂; зак.

1. Раздзяліць перагародкай, агароджай.

   • Р. пакой у кватэры.
   • Р. участак.

2. Раскідаць, разбурыць тое, чым было перагароджана што-н.

|| незак. разгароджваць, ✂.

разгарачыцца, ✂; зак.

1. гл. гарачыцца.

2. Адчуць жар, разагрэцца.

   • Р. ад спрэчак.

разгарлапаніцца, ✂ і разгарланіцца, ✂; зак. (разм.).

Раскрычацца.

• Чаго разгарлапаніўся?

разгарненне, ✂, н.

1. гл. разгарнуцца.

2. Свабода дзеянняў, размах.

   • Ніякага разгарнення чалавеку.