Verbum

шалёны, ✂.

1. Хворы на шаленства (у 1 знач.).

   • Ш. воўк.

2. Які страціў разважлівасць, цвярозы розум.

   • Шалёная, што ты надумала рабіць!

3. перан. Вялікай сілы, напружаны; нястрыманы ў пачуццях.

   • Шалёная скорасць.

4. перан. Неўтаймоўны, люты.

   • Ш. характар.

5. перан. Выпадковы, бязладны.

   • Шалёная куля.

◊

• Шалёныя грошы — грошы, якія лёгка дастаюцца і таму расходуюцца неэканомна.

• Шалёныя цэны (разм.) — вельмі высокія.

шалёўка, ✂, ж.

1. гл. шаляваць.

2. зб. Тонкія дошкі, якія ідуць на абшыўку драўляных пабудоў, а таксама абшыўка з такіх дошак.

   • Пафарбаваць шалёўку.

3. Адна з такіх дошак.

4. Накладныя планкі вакол акна, дзвярэй.

|| прым. шалёвачны, ✂.

шалік, ✂, м.

Паласа з тканіны або шарсцяных нітак для захутвання шыі.

• Цёплы ш.

шалом, ✂, м.

Тое, што і шлем (у 1 знач.: уст.).

шалопаць, ✂; незак. (разм.).

Цяміць, разумець.

шалудзівець, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца шалудзівым.

|| зак. зашалудзівець, ✂.

шалудзівы, ✂ (разм.).

Са струпамі, каростай на скуры.

• Шалудзівае кацяня.

|| наз. шалудзівасць, ✂.

шалупайка, ✂, ж.

Тое, што і шалупіна.

• Бульба з шалупайкамі.

шалупіна, ✂, ж.

1. Вонкавая мяккая прыродная абалонка (плода, бульбы і пад.), скурка.

   • Абдзерці шалупіну з бульбіны.

2. Адходы пасля ачысткі пладоў, бульбы.

   • Збіраць шалупіны на корм свінням.

шалупінне, ✂, н., зб.

1. Шалупіны; адходы пасля ачысткі пладоў, бульбы і пад.

   • Зварыць бульбу ў шалупінні.
   • Ш. ад бульбы.

2. перан. Што-н. непатрэбнае, лішняе, наноснае.

   • Адсейваць важнае ад выпадковага шалупіння.