Verbum

слабіна, ✂, ж.

1. Слабае месца ў чым-н. (менш моцнае, слабей нацягнутае і пад.; разм. і спец.).

   • С. фала (каната, троса).

2. Слабасць, недахоп (разм.).

   • С. ў характары.

слабіцельны, ✂.

Такі, ад якога слабіць.

• Слабіцельнае лякарства.

слабіць, ✂; незак.

1. безас., каго-што. Пра частае апаражненне кішэчніка.

   • Дзіця увесь час с.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка ў каго-н.

   • Касторка Рыцына добра с.

|| зак. праслабіць, ✂.

слабкі, ✂.

1. Які няшчыльна зацягнуты (пра пояс, рэмень).

   • С. пояс.
   • Слабкая пятля.

2. Нямоцна завязаны, слаба прыкручаны.

   • Воз з сенам уціснуты слабка (прысл.).
   • С. трос.

|| наз. слабкасць, ✂.

слабнуць, ✂; незак.

Тое, што і слабець.

• Без сну чалавек слабне.

|| зак. аслабнуць, ✂.

слабы, ✂.

1. Які мае малую сілу, магутнасць.

   • С. чалавек.
   • С. рухавік.

2. Нездаровы, хваравіты.

   • Слабая бабуля.
   • Слабыя нервы.

3. Які не вызначаецца моцным характарам; нястойкі.

   • Слабая натура.
   • Слабая воля.

4. Нязначны, малы.

   • Слабая падтрымка.
   • С. ўдзел.

5. Дрэнны, няўмела падрыхтаваны, выкананы і пад.

   • С. вучань.
   • С. раман.

6. Ненасычаны, нямоцны.

   • С. раствор солі.
   • Слабая гарэлка.

7. Нямоцна нацягнуты, свабодны.

   • Лейцы слаба (прысл.) нацягнуты.

8. Які дрэнна ведае ці выконвае сваю справу, недастаткова ўмелы ў чым-н.

   • Сын с. ў матэматыцы.

◊

• Слабае месца або слабы бок каго-чаго (разм.) — недахоп чый-н. або чаго-н.

|| наз. слабасць, ✂.

слава, ✂, ж.

1. Ганаровая вядомасць, усеагульнае прызнанне чыіх-н. заслуг, таленту і пад.

   • С. папулярнага артыста.
   • Паэтычная с. Ордэн Славы.

2. Чутка, размовы (разм.).

   • Добрая с. ідзе пра наш горад.

3. Агульнапрынятая думка аб кім-, чым-н., рэпутацыя.

   • Добрая с. пра магазін.

◊

• На славу (разм.) — вельмі добра.

• Толькі слава, што... (разм.) — толькі лічыцца, гавораць так, а на справе зусім наадварот.

• Не слава богу (разм.) — не ўсё добра.

славакі, ✂, м.

Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Славакіі.

|| ж. славачка, ✂.

|| прым. славацкі, ✂.

славалюбівы, ✂.

Які вызначаецца славалюбствам, прагай да славы.

• С. характар.

славалюбства, ✂, н.

Любоў да славы, прагнасць славы.