Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеіоуыьэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцчшя.

нечыстата, ✂, ж.

  1. гл. нячысты.

  2. Адсутнасць чыстаты; бруд.

    • У хаце н.

нечыстоты, ✂.

Тое, што знаходзіцца ў памыйніцы; адкіды.

нечысць, ✂, ж., зб. (разм.).

  1. Паводле забабонных уяўленняў: нячыстая сіла (чэрці, ведзьмы).

  2. перан. Жывёлы, насякомыя, якія выклікаюць агідлівае пачуццё.

    • Бусел знішчае мышэй, гадзюк, вусеняў і іншую н.

  3. перан. Аб ганебных людзях, якія ўвасабляюць сабою ўсё варожае, цёмнае.