Verbum

лічынка​², ✂, ж. (спец.).

Частка затвора вінтоўкі, якая зачыняе канал ствала.

лічыцца, ✂; незак.

1. Расцэньвацца якім-н. чынам, успрымацца як-н.

   • Л. лепшым гаспадаром.

2. Браць пад увагу, улічваць што-н.

   • Л. з думкамі членаў камісіі.

3. чым і без дапаўнення. Весці ўзаемны ўлік (паслуг, пазык, прэтэнзій і пад.).

   • Не будзем з гэтым л.

4. Знаходзіцца, быць дзе-н.

   • Л. ў адпачынку.

5. Выражацца ў якой-н. колькасці.

   • Даходы лічацца ў мільёнах рублёў.

6. Размяркоўваць паміж сабой ролі ў гульні, карыстаючыся лічылкай (разм.).

   • Л. перад гульнёй.

|| зак. палічыцца, ✂.

лічыць, ✂; незак.

1. Называць лікі ў паслядоўным парадку.

   • Л. да ста.

2. Вызначыць колькасць, суму чаго-н.

   • Л. грошы.

3. Прымаць у разлік, пад увагу.

   • Калі не л. некалькіх дзён непагоды, май быў добры.

4. Рабіць якія-н. заключэнні, прызнаваць, успрымаць.

   • Балота лічылі непраходным.
   • Л. каго-н. добрым чалавекам.

◊

• Лічыць ні за што — зусім не лічыцца з кім-н.; не паважаць каго-н.

|| зак. злічыць, ✂ і палічыць, ✂.

|| наз. лічэнне, ✂ і лік, ✂.

лічэбнік, ✂, м.

У граматыцы: часціна мовы, якая абазначае колькасць або парадак прадметаў пры іх лічэнні.

• Колькасныя лічэбнікі.
• Зборныя лічэбнікі.