Verbum

выдатнасць, ✂, ж.

1. гл. выдатны.

2. Што-н. славутае.

   • Архітэктурныя выдатнасці Полацка.

3. Выдатны ў нейкай справе спецыяліст.

   • Сусветныя выдатнасці навукі.

выдатнік, ✂, м.

1. Навучэнец, які мае выдатныя адзнакі па ўсіх вучэбных прадметах.

   • Круглы в.

2. Работнік, які выдатна выконвае свае абавязкі.

   • В. вытворчасці.
   • В. баявой і палітычнай падрыхтоўкі.

|| ж. выдатніца, ✂.

выдатны, ✂.

1. Які вылучаецца сярод іншых, славуты; які карыстаецца надзвычай вялікай вядомасцю.

   • В. вучоны.

2. Незвычайны, выключны.

   • В. розум.
   • Выдатныя здольнасці.

3. Вельмі добры.

   • Прадукцыя выдатнай якасці.
   • Ты ж выдатна (прысл.) спяваеш.

4. выдатна, нескл., н. Самая высокая адзнака (у 4 знач.).

   • Атрымаць выдатна па хіміі.

|| наз. выдатнасць, ✂.

выдахнуць, ✂; зак. (разм.).

Здохнуць, падохнуць, перавесціся (пра жывёлу).

выдацца, ✂; зак.

1. Утварыць выступ, выступіць за мяжу чаго-н.

   • Дом выдаўся вуглом на плошчу.

2. Здарыцца, выпасці; удацца.

   • Дзень выдаўся цёплы, сонечны.
   • Ураджай выдаўся добры.

|| незак. выдавацца, ✂.

выдаць, ✂; зак.

1. Даць што-н., забяспечыць чым-н.

   • В. грашовы аванс.
   • В. даведку.

2. Вырабіць, выпусціць (якую-н. прадукцыю), падаць як вынік работы (спец.).

   • Мартэн выдаў першую плаўку.
   • Машына выдала інфармацыю.

3. (са словам «замуж» або, разм., без яго), каго за каго. Паспрыяць замужжу, аддаць замуж.

   • В. дачку за афіцэра.
   • Удала выдалі дзяўчыну.

4. Выпусціць з друку, надрукаваць.

   • В. кнігу.

5. Апублікаваць, абвясціць.

   • В. пастанову.

6. Раскрыць, зрабіць вядомым; удаць.

   • В. змоўшчыкаў.
   • В. сакрэт.
   • В. сябе неабдуманым словам.

7. каго-што за каго-што. Прадставіць, назваць не тым, кім, чым яны з’яўляюцца.

   • В. сябра за брата.
   • В. чутае за бачанае.

|| незак. выдаваць, ✂.

|| наз. выдача, ✂ і выданне, ✂.

выдзел, ✂, м. (спец.).

Частка маёмасці, атрыманая ў карыстанне кім-н.

выдзеліцца, ✂; зак.

1. Выйшаўшы з саставу чаго-н., адасобіцца, стаць самастойным.

   • Старэйшы сын выдзеліўся з сям’і.

2. Вылучыцца якім-н. чынам сярод іншых.

   • В. смеласцю.

3. Выйсці з арганізма.

   • Выдзелілася макрота.

|| незак. выдзяляцца, ✂.

|| наз. выдзяленне, ✂.

|| прым. выдзяляльны, ✂.

• В. працэс.

выдзеліць, ✂; зак.

1. Расчляніўшы або аддзяліўшы, прызначыць для якой-н. мэты.

   • В. частку маёмасці.
   • В. асноўную думку.
   • В. кватэру ў новым доме.
   • В. звеннявых.

2. Вылучыць, адзначыць чым-н.

   • В. радок асаблівым шрыфтам.
   • В. выдатнага работніка.

3. што. Вывесці з арганізма, з саставу чаго-н.

   • В. пот.
   • В. цяпло.

|| незак. выдзяляць, ✂.

|| наз. выдзяленне, ✂.

выдзерці, ✂; зак.

Тое, што і выдраць.

|| незак. выдзіраць, ✂.