Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ашмо́цце, , н., зб. (разм.).

Старое адзенне, абрыўкі, шматкі вопраткі і пад.

  • На падлозе валялася а. старых шынялёў.

ашу́г, , м.

Народны паэт-пясняр у народаў Каўказа.

ашу́ка, , ж.

Падман, хлусня, ашуканства.

ашука́нец, , м.

Той, хто ашуквае, махляр.

  • Дробны а.

|| ж. ашуканка, .

|| прым. ашуканскі, .

ашука́нства, , н.

Падман, жульніцтва, махлярства, несумленны ўчынак з карыслівай мэтай.

  • А. ў гульні.

ашука́цца, ; зак.

  1. Памыліцца, пралічыцца.

    • А. ў падліках.
  2. Расчаравацца ў кім-, чым-н.

    • А. ў сваім выбары.

|| незак. ашуквацца, .

ашука́ць, ; зак.

  1. Увесці ў зман, абысціся несумленна з кім-н.

    • На цэлых семнаццаць тысяч ашукала прадаўшчыца.
  2. Спакусіць, зачараваўшы.

    • Хлопец ашукаў дзяўчыну.

|| незак. ашукваць, .

ашчад...

Скарачэнне ў знач. ашчадны, напр. ашчадбанк, ашчадкаса, ашчадкніжка.

ашча́дак, , м. (разм.).

Грошы або іншыя каштоўнасці як вынік ашчады.

  • Гаспадыня заўсёды мела а.

ашчаджа́цца, ; незак.

Эканомна, з асцярогаю выдаткоўваць.

  • Тут кожная капейка ашчаджаецца.

|| наз. ашчада, .