Verbum

абдзернава́ць, ✂; зак.

Абкласці дзёрнам.

• А. абочыны дарогі.

|| незак. абдзярноўваць, ✂.

|| наз. абдзярноўванне, ✂.

абдзе́рці, ✂; зак.

Тое, што і абадраны.

|| незак. абдзіраць, ✂.

|| наз. абдзіранне, ✂.

абдзе́рціся, ✂; зак.

Тое, што і абадрацца.

|| незак. абдзірацца, ✂.

абдзіра́ла, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Той (тая), хто вымагае непамерную цану, плату; хабарнік, махляр.

абдзіра́лаўка, ✂, ж. (разм.).

Вымаганне непамерна высокай платы (за паслугі, тавар і пад.).

абдзі́рка, ✂, ж.

1. гл. абадраць.

2. мн. Ільняное ці канаплянае валакно з-пад грэбеня, кудзеля з такога валакна.

|| прым. абдзірачны, ✂.

• А. станок.

абдзьму́хаць, ✂; зак.

Дзьмухаючы, ачысціць ад пылу, пяску і пад.

|| незак. абдзьмухваць, ✂.

|| наз. абдзьмухванне, ✂.

абдзялі́ць, ✂; зак.

1. Не даць ці даць мала, дзелячы ці размяркоўваючы што-н.

   • Усіх надзяліў, а сябе абдзяліў.

2. Надзяліць усіх, многіх чым-н., даючы кожнаму яго долю.

   • А. дзяцей гасцінцамі.

|| незак. абдзяляць, ✂ і абдзельваць, ✂.

|| наз. абдзельванне, ✂.

абдзяўбці́, ✂; зак.

1. Падзяўбаць, зрабіць паверхню няроўнай.

   • Куры абдзяўблі агуркі.

2. Паадбіваць што-н., дзеўбучы (разм.).

   • А. лёд.

|| незак. абдзёўбваць, ✂.

абдра́паны, ✂ (разм.).

Пакрыты драпінамі, абадраны.

• Абдрапаныя рукі.