абдзі́рка, ✂, ж.

  1. гл. абадраць.

  2. мн. Ільняное ці канаплянае валакно з-пад грэбеня, кудзеля з такога валакна.

|| прым. абдзірачны, ✂.

  • А. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)