Verbum

каля..., прыстаўка.

Утварае:

1. назоўнікі і прыметнікі са знач. знаходжання побач, поблізу, напр. калякветнік, каляплоддзе, каляплоднік, калявосевы, калявушны, калязоркавы, калямесячны, каляпланетны;

2. прыметнікі са знач. які не да канца, не поўнасцю належыць да чаго-н., які толькі знешне адносіцца да чаго-н., напр. калялітаратурны, калянавуковы, калятэатральны;

3. прыметнікі са знач. прыблізнасці па часе, напр. каляпаўдзённы.

калявушны, ✂.

Які знаходзіцца каля вуха.

• Калявушная залоза.

каляда, ✂, ж.

Даўнейшы абрад хаджэння па хатах у калядныя вечары з віншаваннем, велічальнымі песнямі, а таксама песня, што спяваецца ў час гэтага абраду і падарункі, атрыманыя ад гаспадара за віншаванне і песні.

|| прым. калядны, ✂.

калядаваць, ✂; незак.

Хадзіць па дварах у калядныя вечары, віншаваць гаспадароў, спяваючы калядныя песні.

|| наз. калядаванне, ✂.

каляднік, ✂, м.

Той, хто калядуе, ходзіць па калядзе.

• У акно пастукалі каляднікі.

калядніца, ✂, ж.

Калядная пара, калядная ноч.

каляды, ✂ і коляды, ✂

Народнае зімовае свята дахрысціянскага паходжання.

|| прым. калядны, ✂.

• Калядныя маразы.

калязямны, ✂, (спец.).

Які знаходзіцца каля Зямлі, акружае Зямлю.

• Калязямная атмасфера.

каляіна, ✂, ж.

1. Паглыблены след на дарозе ад колаў або санных палазоў.

2. перан. Пра звычайны ход якіх-н. спраў, жыцця.

   • Выбіцца з каляіны.

калякветнік, ✂, м. (спец.).

Частка кветкі (чашачка і вяночак), якая акружае тычынкі і песцік.