Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

кантынент, , м.

Тое, што і мацярык.

|| прым. кантынентальны, .

  • К. клімат.

кантычка, , ж. (уст.).

Зборнік каталіцкіх царкоўных песень і кантаў ​2.

кантэйнер, , м.

Спецыяльная скрыня (для перавозкі грузаў без упакоўкі, для навуковай апаратуры на касмічных ракетах і пад.).

|| прым. кантэйнерны, .

кантэкст, , м.

Закончаны ўрывак тэксту, які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзіць.

  • Слова ў кантэксце выяўляе значэнне.

|| прым. кантэкстны, і кантэкставы, .

кануць, ; зак.

Бясследна знікнуць, прапасці.

  • К. у нябыт.
  • К. у Лету (быць забытым, знікнуць назаўсёды з памяці людской; высокае; у грэчаскай міфалогіі: Лета — рака забыцця).

канфармізм, , м. (кніжн.).

Прыстасавальніцтва, пасіўнае прыняцце існуючага парадку, пануючых думак, модных тэндэнцый.

|| прым. канфармісцкі, .

канфарміст, , м. (кніжн.).

Прыхільнік канфармізму.

|| ж. канфармістка, .

|| прым. канфармісцкі, .

канфедэрат, , м.

Удзельнік, член канфедэрацыі (у 1 і 2 знач.).

канфедэратка, , ж.

Польскі нацыянальны мужчынскі галаўны ўбор у выглядзе чатырохкантовай шапкі.

канфедэрацыя, , ж. (кніжн.).

  1. Саюз, аб’яднанне якіх-н. арганізацый.

    • Сусветная к. працы.
  2. Пастаянны саюз дзяржаў, якія захоўваюць незалежнае (суверэннае) існаванне і аб’ядналіся з мэтай каардынацыі асобных пытанняў (знешнепалітычных і ваенных) у сваёй дзейнасці; адпаведная форма дзяржаўнага ўпарадкавання.

|| прым. канфедэратыўны, .