Verbum

старцёр, ✂ і стартэр, ✂, м. (спец.).

1. Асоба, якая дае сігнал старту.

2. Устройства ў рухавіках унутранага згарання, якое служыць для механічнага запуску іх.

старцоўскі, ✂.

Такі, як у старца; уласцівы старцу, які належыць старцу.

• Старцоўскае жыццё.
• Старцоўская торба.

старчак, ✂, м.

1. Палка, тонкі кол, уваткнутыя ў зямлю.

   • Узбіцца на с.

2. Прадмет, які стаіць старчма.

старчаком і старчма, прысл.

Вертыкальна.

• Класці цэглу с.

старшакласнік, ✂, м.

Вучань старшага класа.

|| ж. старшакласніца, ✂.

старшакурснік, ✂, м.

Студэнт старшага курса.

|| ж. старшакурсніца, ✂.

старшы, ✂.

1. Які стаіць вышэй у параўнанні з кім-н. па званню, пасадзе, службовым становішчы.

   • С. навуковы супрацоўнік.
   • С. радыст.
   • С. лейтэнант.

2. Той, што стаіць на чале якой-н. групы людзей, кіраўнік, начальнік.

   • Паставіць старшага на будаўнічы аб’ект.

3. Пра клас, курс і пад. ў навучальнай установе: які блізкі да выпуску, да заканчэння вучобы.

   • Вучні старшых класаў.

старшына, ✂, м.

1. У некаторых арміях званне малодшага начальніцкага саставу і ваенна-марскога флоту, а таксама асоба, якая мае гэтае званне.

   • С. роты.

2. Да рэвалюцыі: выбарная асоба, якая кіравала справамі якой-н. саслоўнай арганізацыі, прафсаюзнага аб’яднання і пад.

   • Валасны с.

|| прым. старшынскі, ✂.

старшынёўства, ✂, н.

Выкананне абавязкаў старшыні; пасада старшыні.

• Ускласці с. на Васіля.

старшынства, ✂, н.

Пасада, званне старшыны.