Verbum

каша, ✂, ж.

1. Густая страва са звараных круп.

   • Манная к.
   • Аўсяная к.
   • Бярозавая к. (перан. розгі).
   • Заварыць кашу (перан. распачаць якую-н. непрыемную, клапатлівую справу).
   • Кашы не зварыш з кім-н. (перан. не дагаворышся з кім-н., не зробіш справу).
   • Мала кашы еў (перан. малады, нявопытны, недастаткова дужы).

2. перан. Разрэджаная маса чаго-н., падобная з выгляду на гэту страву.

   • Снег ператварыўся ў кашу.

3. перан. Беспарадак, неразбярыха.

   • У яго ў галаве к.

|| памянш. кашка, ✂.

кашавар, ✂, м.

Повар у воінскай часці або (уст.) у рабочай арцелі.

|| ж. кашаварка, ✂.

кашаварыць, ✂; незак. (разм.).

Быць кашаварам.

кашалёк, ✂, м.

Невялікая, звычайна скураная сумачка для грошай.

• Пусты к. у каго-н. (няма грошай).

|| прым. кашальковы, ✂.

кашалот, ✂, м.

Род зубатых кітоў з вялікай галавой.

|| прым. кашалотавы, ✂.

кашаль, ✂, м.

Сутаргавы выдых з хрыпам і шумам (пры захворванні дыхальных шляхоў).

• Сухі к. (без макроты).

кашаніль, ✂, ж.

Агульная назва некаторых відаў насякомых, з цела самак якіх здабываюць чырвоную фарбу, а таксама сама гэта фарба.

|| прым. кашанілевы, ✂ і кашанільны, ✂.

кашара, ✂, ж.

Вялікі загон, агароджанае месца на полі, дзе трымаюць авечак летам.

кашлаты, ✂.

1. Пакрыты густой доўгай поўсцю ці валасамі; калматы.

   • К. сабака.
   • Кашлатыя валасы.

2. З густым веццем, шырокімі лапкамі; разгалісты.

   • Кашлатая елка.

|| наз. кашлатасць, ✂.

кашлаціць, ✂; незак. (разм.).

Касмаціць, кудлаціць.