Verbum

угневаны, ✂.

Якога ўвялі ў гнеў, які выяўляе гнеў.

• У. сусед.
• У. голас.

|| наз. угневанасць, ✂.

угневацца, ✂ і угнявіцца, ✂; зак.

Увайсці ў вялікі гнеў, раззлавацца.

угняздзіцца, ✂; зак.

1. Звіць сабе гняздо дзе-н. (пра птушак).

2. Зручна размясціцца, асталявацца дзе-н., звычайна на невялікай прасторы (разм.).

   • У. на печы.

3. перан. Моцна ўкараніцца дзе-н., у чым-н. (пра абстрактныя паняцці).

   • Угняздзілася такая думка.

угоддзе, ✂, н.

Месца, тэрыторыя як аб’ект сельскагаспадарчага прызначэння (поле, лес, возера і пад.).

• Сенакосныя ўгоддзі.
• Лясныя ўгоддзі.

угодкі, ✂ (уст.).

Гадавіна звычайна з дня смерці, а таксама наогул урачыстасць, прысвечаная гадавіне якой-н. падзеі.

угодлівы, ✂.

Празмерна паслужлівы, ліслівы, дагодлівы.

• У. чалавек.

|| наз. угодлівасць, ✂.

угоднік, ✂, м.

1. Угодлівы чалавек (разм.).

2. У рэлігійным уяўленні: святы, які ўгадзіў богу сваім бязгрэшным жыццём.

|| ж. угодніца, ✂.

угодніцтва, ✂, н. (разм.).

Рабалепна-ліслівае імкненне дагадзіць каму-н.

• Яго прынцыповай натуры праціўна было ў.

угоднічаць, ✂; незак. (разм.).

Весці сябе ўгодліва.

• У. перад начальнікам.

уголас, прысл.

1. Так, што чутно іншым, гучна, голасна.

   • Чытаць у.

2. перан. Адкрыта, на людзях.

   • Заявіць пра што-н. у.