Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорсуыэюя
аджзклмнрстфхцчшэ

муштра, ✂, ж.

Суровая сістэма выхавання, навучання (першапачаткова ваеннага).

муштраваць, ✂; незак.

  1. Абучаць, падвяргаючы суровым патрабаванням.

  2. Дапякаць каму-н. несправядлівымі папрокамі.

|| зак. вымуштраваць, ✂.

|| наз. муштраванне, ✂ і муштроўка, ✂.

муштук, ✂, м.

  1. Частка папяроснай гільзы, якую бяруць у рот пры курэнні, а таксама невялікая трубачка, у якую ўстаўляецца папяроса.

  2. Дэталь духавога інструмента, якую ў час ігры бяруць у рот або прыкладаюць да губ.

|| прым. муштуковы, ✂.

муэдзін, ✂, м.

Служыцель пры мячэці, які з мінарэта заклікае вернікаў на малітву.