Verbum

гарчыць​², ✂; незак.

Станавіцца горкім, набываць гаркаваты прысмак.

• Мука гарчэе.

|| зак. згарчэць, ✂.

гарчычнік, ✂, м.

Пластыр са слоем гарчыцы (выкарыстоўваецца як лекавы сродак, што выклікае прыток крыві).

• Паставіць гарчычнікі.

гарчычніца, ✂, ж.

Пасудзіна для гарчыцы.

гаршчок, ✂, м.

Гліняная пасудзіна са звужаным дном для варкі стравы, для малака, для пакаёвых раслін і пад.

• Смачны баршчок, ды малы г. (прыказка).
• Калі гаспадар з гаспадыняю сварацца, дык у гаршку трасца варыцца (прыказка).

|| памянш. гаршчочак, ✂ і гаршчэчак, ✂.

|| прым. гаршковы, ✂.

гарызанталь, ✂, ж.

1. Прамая лінія, паралельная плоскасці гарызонта.

   • Па гарызанталі.

2. Лінія, якая злучае на карце пункты мясцовасці, што знаходзяцца на аднолькавай вышыні над узроўнем мора.

гарызантальны, ✂.

Накіраваны паралельна лініі гарызонта; проціл. вертыкальны.

• Гарызантальная лінія.

|| наз. гарызантальнасць, ✂.

гарызонт, ✂, м.

1. Бачная мяжа неба і зямной ці воднай паверхні, а таксама прастора неба над гэтай мяжой.

   • Ні воблачка на гарызонце.
   • З’явіцца на чыім-н. гарызонце (перан. з’явіцца сярод якіх-н, людзей).

2. Уся бачная вакол назіральніка прастора, далягляд.

   • З самалёта адкрыўся шырокі г.

3. Круг ведаў, інтарэсаў, ідэй.

   • Студэнт з шырокім гарызонтам.
   • Г. паэта.

4. мн., перан. Круг дзеянняў, магчымасцей.

   • Перад моладдзю адкрыты шырокія гарызонты.

5. Узровень вады ў рацэ ці вадаёме, а таксама ўвогуле ўзровень чаго-н. (спец.).

   • Г. глебавых вод.

6. Узровень знаходжання на якой-н. вышыні горных парод.

   • Г. вапняку. Фразеалагізмы:

◊

• Знікнуць з гарызонта — перастаць з’яўляцца дзе-н., у якой-н. кампаніі.

гарыла, ✂, ж.

Буйная чалавекападобная малпа, якая водзіцца ў Цэнтральнай Афрыцы.

гарысты, ✂.

Пакрыты гарамі, горны.

• Гарыстая мясцовасць.

|| наз. гарыстасць, ✂.

гарыхвостка, ✂, ж.

Пеўчая птушка сямейства драздовых з рыжым хвастом.