Verbum

абве́трыць, ✂; зак.

Зрабіць грубым, шурпатым (пра скуру на твары, руках).

• А. твар.
• Мне абветрыла губы (безас.).
• Абветраныя рукі.

|| незак. абветрываць, ✂.

абве́шаць, ✂; зак.

Развешаць што-н. па ўсёй паверхні або вакол чаго-н., увешаць.

• А. сцены малюнкамі.

|| незак. абвешваць, ✂.

|| звар. абвешацца, ✂.

|| незак. абвешвацца, ✂.

абве́яць, ✂; зак.

1. Абадзьмуць паветранай плынню.

   • Ветрык абвеяў калоссе.

2. Абарваць, абтрэсці (пра лісце, пялёсткі і пад.).

   • Моцны вецер абвеяў сухое лісце.

3. Абсыпаць чым-н.

   • Падарожнага абвеяла (безас.) снегам.

|| незак. абвяваць, ✂ і абвейваць, ✂.

абвінава́ўца, ✂, м.

Той, хто абвінавачвае каго-н. у чым-н., падтрымлівае абвінавачванне ў судовым працэсе.

• Дзяржаўны а.
• Грамадскі а.

абвінава́ўчы, ✂.

Які змяшчае ў сабе абвінавачанне.

• Абвінаваўчае заключэнне.

абвінава́ціць, ✂; зак.

1. Палічыць каго-н. вінаватым у чым-н., папракнуць за што-н.

   • А. у няшчырасці.

2. Устанавіць віну каго-н. у судовым парадку; лічачы вінаватым, прыцягнуць да судовага разбору.

|| незак. абвінавачваць, ✂.

|| наз. абвінавачванне, ✂.

абвінава́чанне, ✂, н.

1. Прызнанне каго-н. вінаватым у чым-н.

   • Зняць а.
   • Судзіць па абвінавачанню ў крадзяжы.

2. Той бок у судовым працэсе, які абвінавачвае.

   • Сведкі абвінавачання.

абвінава́чаны, ✂, м.

Той, каму прад’яўлена абвінавачанне.

• А. быў апраўданы судом.

|| ж. абвінавачаная, ✂.

абвіну́цца, ✂; зак.

Абгарнуцца, ахінуцца.

• А. хусткай.

|| незак. абвінацца, ✂.

абвіну́ць, ✂; зак.

1. Абгарнуць, ахінуць чым-н.

   • А. кнігу паперай.
   • А. хворага коўдрай.

2. перан. Абкружыць, абступіць.

   • Вішнёвыя прысады абвінулі сядзібу.

|| незак. абвінаць, ✂.

|| наз. абвінанне, ✂.