Verbum

прызёр, ✂, м.

Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз ​¹.

• П. рэспубліканскага першынства.

|| ж. прызёрка, ✂.

|| прым. прызёрскі, ✂.

прызма, ✂, ж.

1. Шматграннік з дзвюма роўнымі паралельнымі асновамі і бакавымі гранямі-паралелаграмамі.

2. Частка аптычнага прыбора — прадмет такой формы з празрыстага рэчыва.

◊

• Праз прызму чаго (глядзець, успамінаць і пад.; кніжн.) — не непасрэдна, з апасродкаваным уплывам якіх-н. прамежкавых фактараў.

• Адлюстраваць падзеі праз прызму свайго разумення і сваіх адносін.

|| прым. прызматычны, ✂.

• Прызматычнае шкло.

прызнанне, ✂, н.

1. гл. прызнацца, -ць.

2. Словы, у якіх хто-н. прызнаецца ў чым-н.

   • Пачуць чыё-н. п.

3. Станоўчая ацэнка, адносіны з боку каго-, чаго-н.

   • Карыстацца агульным прызнаннем.

прызнаны, ✂.

Які карыстаецца агульным прызнаннем (у 3 знач.), вядомы.

• П. талент.

прызнацца, ✂; зак.

1. Адкрыта аб’явіць, прызнаць што-н. адносна сябе.

   • П. ў сваіх памылках.

2. Ужыв. як пабочн. слова ў знач.: кажучы шчыра, калі сказаць праўду (разм.).

   • П., я гэтага не чакаў.
   • Прызнаюся, я не глядзеў гэты фільм.

|| незак. прызнавацца, ✂.

|| наз. прызнанне, ✂.

прызнаць, ✂; зак.

1. каго-што ў кім-чым і каго-што. Пазнаць па знешніх прыметах.

   • П. у сустрэчным старога знаёмага.
   • Я яе ледзь прызнала: так яна пастарэла.

2. Дапусціць рэальнасць, наяўнасць чаго-н., згадзіцца лічыць законным што-н.

   • П. чые-н. правы.
   • П. свае памылкі.

3. каго-што кім-чым або за каго-што. Палічыць, зрабіць якое-н. заключэнне пра каго-, што-н.

   • П. сваім важаком (за важака).
   • Урач прызнаў яго здаровым.
   • П. факты правільнымі.

4. Ацаніць каго-, што-н. па заслугах.

   • Яго творчасць спачатку не прызналі.

|| незак. прызнаваць, ✂.

|| наз. прызнанне, ✂.

прызначыць, ✂; зак.

1. Загадзя намеціць для якой-н. мэты, патрэбы.

   • П. участак для забудовы.

2. Паставіць на якую-н. пасаду, работу.

   • П. брыгадзірам.

3. Намеціць, вырашыць зрабіць, устанавіць.

   • П. сустрэчу.
   • П. сход на семнаццаць гадзін.
   • П. пенсію.

|| незак. прызначаць, ✂.

|| наз. прызначэнне, ✂.

• Перадаць па прызначэнню (куды належыць).
• Атрымаць п. на работу.

прызыў, ✂, м.

1. гл. прызваць.

2. зб. Асобы пэўнага ўзросту, адначасова прызваныя на вайсковую службу.

   • Сёлетні п.

прызыўнік, ✂, м.

Чалавек, які прызываецца на вайсковую службу.

прызыўны, ✂.

Які мае адносіны да прызыву на вайсковую службу.

• П. ўзрост.
• П. пункт.