Verbum

прызнаць, ✂; зак.

1. каго-што ў кім-чым і каго-што. Пазнаць па знешніх прыметах.

   • П. у сустрэчным старога знаёмага.
   • Я яе ледзь прызнала: так яна пастарэла.

2. Дапусціць рэальнасць, наяўнасць чаго-н., згадзіцца лічыць законным што-н.

   • П. чые-н. правы.
   • П. свае памылкі.

3. каго-што кім-чым або за каго-што. Палічыць, зрабіць якое-н. заключэнне пра каго-, што-н.

   • П. сваім важаком (за важака).
   • Урач прызнаў яго здаровым.
   • П. факты правільнымі.

4. Ацаніць каго-, што-н. па заслугах.

   • Яго творчасць спачатку не прызналі.

|| незак. прызнаваць, ✂.

|| наз. прызнанне, ✂.