Verbum

прэамбула, ✂, ж. (спец.).

Уступная растлумачальная частка міжнароднага пагаднення, закона ці іншага прававога акта.

прэваліраваць, ✂; незак. (кніжн.).

Пераважаць, мець перавагу.

• Павінны п. інтарэсы справы.

прэвентыўны, ✂.

Які папярэджвае што-н., засцерагальны.

• Прэвентыўныя меры.
• П. ўдар.

|| наз. прэвентыўнасць, ✂.

прэдыкат, ✂, м.

1. У логіцы: паняцце, якое вызначае прадмет суджэння — суб’ект.

2. У граматыцы: выказнік.

|| прым. прэдыкатны, ✂ і прэдыкатыўны, ✂.

прэдыкатыўнасць, ✂, ж.

У граматыцы: катэгорыя, якая цэлым комплексам фармальных сінтаксічных сродкаў суадносіць паведамленне з тым ці іншым часавым планам рэчаіснасці.

прэзент, ✂, м. (разм. уст. жарт.).

Падарунак.

• Прыміце мой п.

прэзентабельны, ✂ (кніжн.).

Відны, паважны.

• П. выгляд.

|| наз. прэзентабельнасць, ✂.

прэзентаваць, ✂; зак. і незак. (уст. жарт.).

Даць (даваць) у прэзент, падараваць (дараваць).

• Я вам прэзентую сваю кнігу.

прэзідыум, ✂, м.

Назва кіруючага органа схода, нарады, выбарнай або навуковай установы.

• П. Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь.
• П. Акадэміі навук.

прэзідэнт, ✂, м.

1. У краінах з рэспубліканскай формай кіравання: кіраўнік дзяржавы.

   • Рэзідэнцыя прэзідэнта.

2. Кіраўнік некаторых буйных навукова-даследчых устаноў, таварыстваў, кангрэсаў.

   • П. Акадэміі навук Беларусі.
   • П. Міжнароднага з’езда славістаў.

|| прым. прэзідэнцкі, ✂.