Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пругкі, .

  1. Спружыністы, які прымае першапачатковую форму пасля сціскання або згінання.

    • П. мяч.
    • Пругкія мускулы.
  2. Пра рухі: моцны і плаўны.

    • П. крок.
    • Пругкая паходка.

|| наз. пругкасць, .

прусак, , м.

Рыжы таракан.

прусакі, , м.

Немцы — ураджэнцы або жыхары былой нямецкай правінцыі Прусіі.

|| ж. прусачка, .

|| прым. прускі, .

прут, , м.

  1. Тонкая палка без сучча.

    • Асінавы п.
  2. Тонкі металічны стрыжань, кавалак дроту.

    • Жалезны п.

|| памянш. пруток, і пруцік, .

|| прым. прутковы, і пруцяны, .

  • Прутковы каркас.
  • Пруцяная агароджа.

пруткі, .

  1. Тое, што і пругкі.

    • Пруткія галіны дрэва.
  2. Жорсткі, цвёрды.

    • Калошы былі мокрыя і пруткія.

|| наз. пруткасць, .

пруток, , м.

  1. гл. прут.

  2. Вязальная спіца.

|| прым. прутковы, .

пруцянець, ; незак.

Станавіцца нягнуткім, карчанець.

  • П. ад холаду.

|| зак. апруцянець, і спруцянець, .