Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

касаваротка, , ж.

Мужчынская кашуля са стаячым каўняром, які зашпільваецца збоку.

касаваць, ; незак.

  1. Закрэсліваць, выкрэсліваць.

    • К. напісанае.
  2. Спыняць, адмяняць дзеянне чаго-н.

    • К. пастанову.
    • К. шлюб.
    • К. дагавор.
  3. Апратэстоўваць рашэнне суда ў касацыйным парадку (спец.).

|| зак. скасаваць, .

|| наз. касаванне, .

касавільна, , н. (абл.).

Тое, што і кассё.

касавіца, , ж.

Час касьбы.

  • Разгарнулася самая к.

касавокасць, , ж.

Стан вачэй, пры якім зрэнкі накіраваны ў розныя бакі.

касавокі, .

З касымі вачамі.

касавурыцца, ; незак. (разм.).

  1. Глядзець скоса.

    • К. на дзверы кабінета.
  2. перан., на каго-што.

    • Адносіцца з падазрэннем, недружалюбна.

|| зак. скасавурыцца, .

касавурыць, ; незак. (разм.).

Глядзець коса, убок (пра вочы).

  • Вока касавурыць.

|| зак. скасавурыць, .

касагор, , м.

Схіл гары, пагорка.

  • Узбірацца давялося па камяністым касагоры.

касалапы, .

Які ідучы ставіць ступні наскамі ўсярэдзіну або ў бакі.

  • К. мядзведзь.

|| наз. касалапасць, .