Verbum

стругальнік, ✂, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго-н. струганнем; стругаль.

|| ж. стругальшчыца, ✂.

стругаць, ✂; незак.

Здымаць тонкія слаі з паверхні чаго-н. рэжучым інструментам.

• С. дошку рубанкам.

|| зак. выстругаць, ✂.

|| наз. струганне, ✂.

|| прым. стругальны, ✂.

• Стругальная машына.

стружка, ✂, ж.

Тонкая вузкая спіралепадобная стужка дрэва, металу і пад., якая ўтвараецца пры апрацоўцы іх паверхні струганнем.

• Драўляная с. (зб. ).
• Сагнаць стружку з каго-н. (перан. прапясочыць каго-н.).

|| прым. стружкавы, ✂.

струк, ✂, м.

У некаторых раслін: доўгая і вузкая абалонка, якая змяшчае ў сабе насенне.

• С. бобу, гароху, перцу.

|| памянш. стручок, ✂.

струкавы, ✂ і струковы, ✂.

Са струкамі, у струках.

• Струкавыя культуры.

структура, ✂, ж.

Узаемаразмяшчэнне і сувязь састаўных частак аб’екта, якія забяспечваюць яго цэласнасць; будова.

• С. рэчыва.
• С. арганізма.

|| прым. структурны, ✂.

струменісты, ✂.

1. Які складаецца са струменяў, у выглядзе струменяў.

   • Струменістая ручаіна.

2. Які струменіцца (паэт.).

   • Струменістая смуга.

струменіцца, ✂; незак.

Ліцца, цячы, распаўсюджвацца струменямі.

• Пад мостам с. рэчка.
• Ад яблынь струменіўся прыемны водар.

струменіць, ✂; незак.

Цячы струменем, струменямі.

• Ручаёк струменіць з-пад арэхавага куста.
• З лесу струменіць пах смалы (перан. вылучае пах).

струмень, ✂, м.

1. Вузкі паток вадкасці, святла, газу.

   • С. вады.
   • Паветраны с.

2. перан., чаго або які. Напрамак, рыса дзейнасці ў чым-н.

   • Гумарыстычны с. у творчасці паэта.