стружка, ✂, ж.

Тонкая вузкая спіралепадобная стужка дрэва, металу і пад., якая ўтвараецца пры апрацоўцы іх паверхні струганнем.

  • Драўляная с. (зб. ).
  • Сагнаць стружку з каго-н. (перан. прапясочыць каго-н.).

|| прым. стружкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)