стружка назоўнік | жаночы род
Тонкая вузкая спіралепадобная стужка дрэва, металу і пад., якая ўтвараецца пры апрацоўцы іх паверхні струганнем.
- Драўляная с. (зборны назоўнік).
- Сагнаць стружку з каго-н. (пераноснае значэнне: прапясочыць каго-н.).
|| прыметнік: стружкавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)