Verbum

дэмакрат, ✂, м.

1. Прыхільнік дэмакратыі.

   • Рускія рэвалюцыйныя дэмакраты.

2. Член дэмакратычнай партыі.

3. Чалавек дэмакратычнага (у 2 знач.) укладу жыцця, поглядаў (уст.).

|| ж. дэмакратка, ✂.

дэмакратызавацца, ✂; зак. і незак.

Стаць (станавіцца) больш дэмакратычным.

дэмакратызаваць, ✂; зак. і незак.

Здзейсніць (здзяйсняць) што-н. на дэмакратычных (або больш дэмакратычных) пачатках.

• Д. выбарную сістэму.

|| наз. дэмакратызацыя, ✂.

дэмакратызм, ✂, м.

1. Дэмакратычная форма кіравання, дэмакратычнае ўстройства грамадства, наяўнасць дэмакратычных свабод для шырокіх мае.

2. Тое, што і дэмакратычнасць.

   • Д. поглядаў.
   • Д. ва ўкладзе жыцця.

дэмакратычны, ✂.

1. гл. дэмакратыя.

2. Просты і даступны ў сваіх адносінах да людзей.

   • Д. начальнік.

|| наз. дэмакратычнасць, ✂.

дэмакратыя, ✂, ж.

1. Палітычны лад, заснаваны на прызнанні прынцыпаў народаўладства, свабоды і роўнасці грамадзян.

2. Прынцып арганізацыі калектыўнай дзейнасці, пры якім забяспечваецца актыўны і раўнапраўны ўдзел у ёй усіх членаў калектыву.

|| прым. дэмакратычны, ✂.

• Д. лад.
• Дэмакратычная рэспубліка.
• Дэмакратычная партыя.
• Дэмакратычныя пераўтварэнні.

дэман, ✂, м.

1. У рэлігійнай міфалогіі: злы дух, д’ябал.

2. перан., чаго. Увасабленне якой-н. страсці, захаплення, заганы (уст.).

   • Д. нецярпення.
   • Д. разладу.

|| прым. дэманскі, ✂.

дэманалогія, ✂, ж.

Сукупнасць міфічных уяўленняў, заснаваных на першабытнай веры ў духаў (нячысцікаў).

|| прым. дэманалагічны, ✂.

дэманічны, ✂.

1. Уласцівы дэману; каварны і злы.

   • Дэманічная натура.
   • Д. смех.

2. перан. Які адмаўляе прынятае ўсімі і адрозніваецца моцным, уладарным характарам.

   • Дэманічная натура.

дэманстраваць, ✂; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) удзел у дэманстрацыі (у 1 знач.).

   • Д. па вуліцы горада.

2. Паказаць (паказваць) наглядным спосабам.

   • Д. новы кінафільм.

|| зак. прадэманстраваць, ✂.

|| наз. дэманстрацыя, ✂.

|| прым. дэманстрацыйны, ✂.

• Дэманстрацыйныя табліцы.
• Дэманстрацыйная зала.