Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

гальштук, , м.

Стужка, палоска тканіны, якая завязваецца вузлом ці бантам вакол каўняра (сарочкі, блузы).

  • Завязаць г.

  • Залажыць за гальштук (разм. жарт.) — выпіць спіртнога.

|| прым. гальштучны, .

галюцыніраваць, ; незак.

Пакутаваць ад галюцынацый.

галянасты, .

З доўгімі, тонкімі галёнкамі.

  • Птушкі атрада галянастых (наз.).

|| наз. галянастасць, .