гальштук, ✂, м.

Стужка, палоска тканіны, якая завязваецца вузлом ці бантам вакол каўняра (сарочкі, блузы).

  • Завязаць г.

◊

  • Залажыць за гальштук (разм. жарт.) — выпіць спіртнога.

|| прым. гальштучны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)