гальштук назоўнік | мужчынскі род
Стужка, палоска тканіны, якая завязваецца вузлом ці бантам вакол каўняра (сарочкі, блузы).
- Завязаць г.
Залажыць за гальштук (размоўнае жартаўлівае) — выпіць спіртнога.
|| прыметнік: гальштучны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)