Verbum

эсэ́, нескл., н. (кніжн.).

Празаічны нарыс невялікага аб’ёму і вольнай кампазіцыі на прыватную тэму.

Філасофскае э.

|| прым. эсэісты́чны, -ая, -ае.

эсэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто піша эсэ.

|| ж. эсэі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

эсэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Скарачэнне «сацыяліст-рэвалюцыянер» — прадстаўнік палітычнай партыі.

|| ж. эсэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. эсэ́раўскі, -ая, -ае.

эсэ́савец, -саўца, мн. -саўцы, -саўцаў, м.

У фашысцкай Германіі: ваеннаслужачы нямецкіх фашысцкіх ахоўных атрадаў ці спецыяльных часцей СС.

|| ж. эсэ́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, эсэ́савак.

|| прым. эсэ́саўскі, -ая, -ае.