Verbum

хмыз, -у, м.

Тое, што і хмызняк.

хмызня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Кусты, зараснік.

Каля рэчкі быў густы х.

|| прым. хмызняко́вы, -ая, -ае.

хмы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Вымаўляць «хм» або «гм», выказваючы здзіўленне, іронію, сумненне, злосць і пад.

Чаго ты хмыкаеш?

|| аднакр. хмы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хмы́канне, -я, н.

хмылі́цца, -лю́ся, хмы́лішся, хмы́ліцца; незак.

1. Злосна ўхмыляцца.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыціскаць вушы да галавы (пра каня).

Конь хмыліцца, можа ўбрыкнуць.

|| зак. ухмылі́цца, -мы́ліцца (да 2 знач.).