Verbum

хмель, хме́лю, м.

1. Павойная расліна сямейства тутавых з доўгім тонкім сцяблом, насенне якой выкарыстоўваецца ў піваварэнні.

2. Стан ап’янення, выкліканы алкагольнымі напоямі.

Яго х. не бярэ.

|| прым. хме́левы, -ая, -ае (да 1 знач.).

хме́льны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення; нецвярозы.

2. Які выклікае ап’яненне.

Х. напой.

Выпіць хмельнага віна.

хмеляво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па хмеляводстве.

хмеляво́дства, -а, н.

Вырошчванне хмелю як галіна раслінаводства.

|| прым. хмеляво́дчы, -ая, -ае.