но́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго і без дап. (разм.).
Паганяючы крыкам «но», прымушаць ісці хутчэй.
|| аднакр. но́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. но́канне, -я, н.