Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшэюя-
авгдлмноруыэ
бвдзклмнртўхц

жаме́рыны, -рын.

Адходы пасля выціскання соку або алею з чаго-н.

Канапляныя ж.

жамчу́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Малюск, у ракавіне якога ўтвараецца жэмчуг.

Марская ж.

жамчу́жны, -ая, -ае.

1. гл. жэмчуг.

2. перан. Падобны на жэмчуг, жамчужыну сваім выглядам, бляскам, белізною.

Жамчужнае ззянне.

Жамчужныя зубы.

жамчу́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж.

1. Асобнае зерне жэмчугу.

2. перан., чаго або якая. Непаўторны скарб, лепшае ўпрыгожанне (высок.).

Нарач — ж. беларускай зямлі.