Verbum

жада́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Цяга да ажыццяўлення чаго-н., унутранае імкненне.

Гарэць жаданнем.

Ж. перамогі.

2. Прадмет захаплення, мары і пад.

Тэатральная сцэна — вось яго ж.

жада́ны, -ая, -ае.

1. Такі, якога чакаюць, да якога імкнуцца.

Ж. госць.

Жаданыя пакупкі.

2. Любімы, дарагі.

Мой адзіны, мой ж. чалавек!

жада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., чаго, з інф. або са злуч. «каб».

1. Хацець што-н. здзейсніць, зрабіць, займець.

Жадаю бачыць сына.

2. каму-чаму і з інф. Выказваць якія-н. пажаданні, зычыць.

Жадаю вам здароўя.

|| зак. пажада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

жада́ючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Ахвотнік.

На экскурсію многа жадаючых.

жадзён, -дна́, -дно́, мн. -дны́, чаму (разм.).

Які церпіць нястачу ў самым неабходным; ахвочы да чаго-н.

Ён ж. скарынцы хлеба.

◊

Жадзён на вока (разм., неадабр.) — пра зайздроснага, сквапнага чалавека.

жадлі́вы, -ая, -ае (разм.).

Зайздросны, прагны.

|| наз. жадлі́васць, -і, ж.

жаду́нкі, -аў (разм.).

Дзіўныя жаданні, капрызы.